Dimi en Bart op het EK Squash...

... om te supporteren welteverstaan! Afgelopen week ging in Amsterdam het Europees Kampioenschap voor Teams door. Vermits dit amper een autotripje verwijderd is van onze thuishaven, besloten we een kijkje te gaan nemen. We gingen op de laatste dag van het EK, de dag van de grote finales!

We konden ook nog de Belgen in actie zien. Nadat de mannen 4e en laatste eindigden in hun loodzware poule, konden ze enkel nog gaan voor behoud in de wereldgroep (beste 16). Onder meer dankzij een schitterende Sam Van Brusselen slaagden ze erin op de 14e stek te eindigen. Goed dat we onze Belgische vlag meehadden ;-)

De vrouwen behoorden niet meer tot de wereldgroep (beste 8), begonnen dan ook in een gemakkelijke poule en wonnen deze vlot. Vervolgens kwamen ze in een tabel terecht waar ze zich opnieuw konden plaatsen voor de wereldgroep en dat deden ze ook... Hip hip hoera.

De eerste finale die we zagen op centercourt was die van de vrouwen: Engeland - Nederland. Ondans de vele Hollandse rammelaars en toeters mocht het niet baten, Engeland was veel te sterk (3-0).

Vervolgens kwam het orgelpunt van de dag: de mannenfinale Engeland - Frankrijk, met wereldtoppers zoals Gaultier (PSA 2), Willstrop (PSA 3), Lincou (PSA 5), Barker (PSA 11), Beachill (PSA 12), Grant (PSA 15), ... Eerst zagen we Lincou - Barker op het plein verschijnen. We waren reeds ondersteboven van hun opwarming, maar toen beide mannen begonnen aan hun 1e set wisten we helemaal niet meer waar we het hadden! Rallies die soms evenlang duurden als bij ons een halve set... eindigden dan ook vaak in een: YES, LET. Met ongelooflijke shots wist voormalig wereldkamipoen Lincou de eerste set te winnen. Barker, die nog nooit van hem kon winnen, was niet van z'n melk. Met sublieme lengtes, volley's, shots en reddingen wist Barker de volgende 3 sets op rij te winnnen. Engeland onverhoopt op voorsprong!

Beter kan niet meer dachten we bij onszelf. Dat was echter zonder Gaultier en Willstrop gerekend. Dit was de echte wereldtop, 5 meter voor onze ogen aan het werk. Woorden schieten mij momenteel tekort om een impressie neer te schrijven van het spektakel dat beide heren ons voorschotelden.

Na enkele medical time-outs van Gaultier (wegens krampen tot achter zijn oren) trok Willstrop het laken naar zich toe met 3-2, na een marathon van 1u41 minuten. Vervolgens wist Grant te winnen van Balbo en was de titel binnen voor Engeland! Beachill moest zelf niet meer in actie komen...

We weten wat ons te doen staat: blijven trainen en blijven dromen!!!