Opnieuw onverhoopt gelijkspel voor 1e ploeg!

Voor de 2e wedstrijd mochten we opnieuw richting Antwerpen, meer bepaald Borgerhout. Deze hadden hun 1e ontmoeting met 4-0 gewonnen en maakten ons bij aankomst onmiddellijk duidelijk dat ze 'voor kampioen gingen' dit jaar, na hun 2e plaats van vorig seizoen. Het beloofde niet veel goeds, maar we hadden er allemaal zin in en we gingen ons vel duur verkopen vanavond.

Tantie speelde nog steeds op dezelfde wolk als vorige week, kenners omschrijven het ook wel als 'het Margot-effect', en had in feite weinig moeite met z'n tegenstander Tom (C2). In elke set wist Tantie een puntenkloofje te slaan en hield deze mooi vast tot het einde van elk game. Het werd dan ook een droge 3-0 voor Ronse. Antwerpen werd al iets stiller...

Over de wedstrijden van Pascal en Bart, beide tegen B2's Davy en Dirk, valt er eigenlijk niet zoveel te vertellen. Het ging te snel en beide Ronsenaars waren gewoon niet goed genoeg. Even kon Bart nog doen alsof met een 12-10, maar daar bleef het ook bij... Het werd dus opnieuw een nederlaag op plaats 3 en op plaats 2. Antwerpen herleefde en gelukkig ging toen de happy hour van start...

De winst is binnen dachtten ze al op Rechteroever, want op 1 stond hun geheim wapen Mark Van Dam (A2). Gelukkig voor ons kenden ze Wouter niet, ons geheim wapen. Mark, een technisch briljante speler (nog maar zelden gezien op een veld), liet in het begin van de match dan ook Wouter niet in z'n spel komen. Wat Wouter ook probeerde, alles werd afgebroken met shots vanuit alle hoeken en in alle richtingen. Zonder een stap teveel te zetten kwam Mark vlot 2-0 voor. En toch geloofden wij, Ronsenaars, dat het er nog in zat. Wouter had stilaan gevonden hoe Mark kon worden uitgespeeld. Hij pastte z'n gameplan een beetje aan en, inderdaad, zo kwam hij terug tot 2-2. 'Nu gaat hij weer doorspelen denk ik' zei Wout nog tegen mij voor het begin van de 5e set. Ik antwoordde:' Ik denk het niet, volgens mij kan hij niet meer beter'. En zo ging de match verder, met Wouter die lichtjes de bovenhand had. Bij 7-4 voor ons kreeg de Antwerpse referee plots last van thuisvoordeel. Na een paar stevige discussies en bijhorende lets en strokes stond het plots op 7-9. En toen, toen gebeurde het... Wout keek mij recht in de ogen en toonde een nog maar zelden geziene vuist. Enkele minuten later werd het plots heel stil aan de Schelde, want Wout had de fantastische match met 12-10 in z'n voordeel beslecht. Een dikke proficiat en zo is het A3-schap ook niet meer veraf.

Na 2 verplaatsingen staan we dus met 4 op 8, vorig seizoen stond de teller nog op 0.